Je kent het vast wel. Je staart treurig in het donker naar de plek waar de plafonnière zich waarschijnlijk bevindt. Daar waar je zo even geknetter hoorde, gevolgd door een sissend geluid, zie je nu de vage contouren van de plafondlamp en verder zie je niets meer, behalve duisternis. En je denkt: “Wat voor lamp gaat daar in godsnaam in? Is het peertje doorgebrand of is er meer aan de hand? En kan ik die lamp zomaar van het plafond halen? Kom ik dan niet onder stroom te staan?”
Waarschijnlijk kun je je ook heel levendig voorstellen dat, zodra jij een gat in de muur gaat boren, het licht uit gaat in de rest van Nederland. Of dat je vrijwel zeker een giga ontploffing veroorzaakt, omdat er net waar jij aan het boren bent, een gasleiding loopt. Je hebt een groot talent voor het verzinnen van bizarre rampscenario’s en eerlijk is eerlijk, voordat ik als klusvrouw begon, had ik hetzelfde talent.
Ik heb ook lang getwijfeld en was bang onherstelbare schade aan te richten. Uiteindelijk kwam er niks uit mijn handen en hoopte ik alleen maar dat iemand me kwam helpen. Dat gebeurde ook wel, alleen vond ik het verschrikkelijk om dan weer afhankelijk van anderen te moeten zijn. Er zat niets anders op: ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ik ben gewoon begonnen!
Nadat ik mijn eerste plankje aan de muur had bevestigd, viel binnen vijf minuten alles op de grond. Boeken, de nieuwe lamp, pluggen, schroeven, een grote chaos. De moed zakte me direct in de schoenen: “Zie je wel, klussen is niks voor mij!” Maar goed, ik wilde niet de clichévrouw blijven die niet kan klussen en dus heb ik toch de schroevendraaier er maar weer bij gepakt.
Ik heb diverse specialisten om raad gevraagd en ik kreeg veel verschillende antwoorden. Daarna heb ik het plankje opnieuw ophangen met andere, grotere pluggen, die me waren aanbevolen door een bouwmarkt. Weer een andere bouwmarkt had me grotere schroeven geadviseerd, dus die heb ik er ook maar in gedraaid. Boeken er weer opgezet en de nieuwe lamp erbij en klaar was Klaartje.
En inderdaad, het bleef hangen! We zijn nu vijf jaar verder en het plankje hangt nog steeds, als een eerbetoon aan mijn eerste poging. Telkens als ik er nu naar kijk, moet ik glimlachen en merk ik hoeveel ik gegroeid ben in die jaren.
Wat zijn jouw redenen, lees smoezen, waarom je geen actie onderneemt om te klussen?
- Ik weet niet hoe ik moet boren, schroeven, schaven, spijkeren etc.?
- Ik weet niet wat voor materialen ik moet gebruiken?
- Straks boor ik in de elektraleidingen of in de gas- of waterleiding?
Je kunt natuurlijk heel veel redenen te verzinnen om iets niet te doen! Om je de wind uit de zeilen te halen, heb ik al mijn smoezen waarom ik niet eerder ben gaan klussen, op een rij gezet. En troost je, je zult zien dat je zeker niet de enige bent die twijfelt en smoesjes verzint om onder een klus uit te komen.
Een klein tipje van de sluier licht ik hier alvast voor je op:
Oplossing voor het grootste probleem is: Begin gewoon!
Alle andere kleine en grote problemen die je tegenkomt zijn op te lossen. Begin met kleine stapjes en je zult zien dat er vanzelf een oplossing komt.
Kom je er echt niet uit en is die eerste stap toch nog te groot en te eng? Dan help ik je graag.
Stel je vraag in het vragenformulier hieronder en je krijgt binnen 24 uur antwoord van mij.
No comments yet.